نثر با لهجه گیلکی رامسری

دوستی با دیگران

[e-mail]

ای دونیا مَن هر چی ویشتر کاربوکونی ویشتر تی شی کار کَشَنِن. بوگوتِن : دونیا چند مَنِ بوگوتِه: هر چی کول گیتِه!.

زیندگی خیلی به دُو دُو کُردن نی یَه!. خدا بخَه تِرِه هَدَه کاری به دیگران نِدارَه. خوشتره دَنِه خوشتِره هم تی دَس وِگِرَنِه.

بعضی ها فقط به فکر فضولی تو کار و مال و زیندگی مُردومِن. فلانی چی دَارِه، چِندی دَارِه . کوجار شی بی یَرده؟.

خوشته مالِ پَربون جی(از زیر بغل) نیا کانِن چون کمتره نظر هَنه. دیگری مالِ خوشته کینِ بُنِ جی(از زیر باسن خود) چون ویشتره نظرهَنِه.

بعضی ها هم فقط چوب لای چرخ زیندگی دیگران نی یَنِن. دوست و آشنا باشَه یا غریبه، اُشانَرِه فرقی ندارِه. فقط خَنِن سر به تن کسی نباشَه اُشانِ زیندگی رِچ بی(باشه)، بقیه به اَمان خدا. خیلی یَه یکی رِه خدمت بوکورده بی وَکِه تی بلای جان.

سگ باش پَئر و مار(پدر و مادر) نوباش. هر کار ای دونیا مَن بوکونی تی اولاد تی سر هَرِه.

می پیلامار(مادربزرگ) هرگز اَمِره نفرین نوکورده همیشیک گوته: الهی به دست اولاد بَکشی.

دونیا محل گُذره تا تونه به مردوم خدمت بوکون. بِدَه همیشیک تی تولِه مردوم پا بون دِبی(به مردم خدمت بوکون تا خار ریز تو در پای مردم باشد).

گاهی اوقات یه نفر غریبه تِررِه یِه کاری انجام دَنه که هیچ آشنایی نوتونِسه انجام بَدَه. گاهی اوقات یه آشنا بلایی تی سر هَرِه هَنده صد رحمت به غریبه.

بیگانه وفا کند خویش من است----- گرگ شیر دهد میش من است!.