فرهنگ آیینی

https://s34.picofile.com/file/8486488850/5598158_1_.jpg

فرهنگ مردم یا فولکلور (به فرانسوی: Folklore ) یا باور مردمی را می‌توان گروهی دربرگیرنده افسانه‌ها، داستان‌ها، موسیقی، تاریخ شفاهی، ضرب‌المثل‌ها، هزلیات، پزشکی، باورهای مردمی دربارهٔ بخت و شگون و چشم زخم، لالایی مادران، پایکوبی بومی، آیین‌ها، شیوه‌ها و سنّت‌ها دانست که از نسلی به نسل دیگر سینه به سینه نقل شده اند تا به دست ما رسیده است.

ثبت و ضبط آنها توسط محققین، دانشجویان و ادارات ذیربط نظیر ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی استان های کشور علاوه بر شناخت بُن مایه فرهنگ هر قوم و معرفی خصوصیات آنها می تواند نشان دهنده طرز تفکر و اندیشه مردم در زمان های گذشته باشد.

اگر این آیین های فرهنگی و خرده فرهنگ ها نظیر مراسم زاره زاره، آش امام حسنی و ده ها مورد دیگر به درستی به نسل جدید منتقل و شناسانده نشوند آیین های فرنگی پرزرق و برق جای آنها را سریعأ گرفته و بعد از چند دهه سبب راه یافتن فرهنگ بیگانه در امور روزمره زندگی نسل جوان امروز خواهد شد که در حال حاضر شاهد آن هستیم.

ادارات ذیربط نظیر اداره میراث فرهنگی و گردشگری و ادارات ارشاد و فرهنگ اسلامی با کمک انجمن های مردم نهاد در چند سال اخیر به این امر توجه نشان داده اند. در ادامه کار می توانند با انجام نشست های تخصّصی و بهره گیری از تکنولوژی و کمک هنرمندان محلی و با ارائه درست آنها بر طبق مقتضیات زمان، در ابتدا نسبت به ثبت آیین ها در فهرست میراث فرهنگی معنوی اقدام کرده و سپس سبب زنده نگهداشتن آیین ها و جذب توریسم در قالب راه اندازی کاروان های فرهنگی در شهر و روستا، شوند.

هرکسی کو دورماند از اصل خویش/ بازجوید روزگار وصل خویش.

(مولانا ، مثنوی معنوی )

مهندس جعفرقلی راهب

https://iporse.ir/pics/yad_pics/2020-10-08/23183_1_94679.jpg

مهندس جعفر قلی راهب

مرد علم و عمل

مهندس جعفرقلی راهب فرزند محمد مهدی در خانواده ای کشاورز و زحمت کش اهل لَمتر از شهرستان رامسر در سال 1330 شمسی متولد شدند و از آغاز کودکی با رنج و تلاش کشاورزان خصوصا برنج کاران شمالی آشنا بود. تحصیلات دوره ابتدایی و راهنمایی را در رامسر گذراند و تحصیلات متوسطه را در رشته طبیعی با گرفتن دیپلم در سال 1350 از دبیرستان اردیبهشت ادامه داد. دوران خدمت سربازی را در اداره تعاون روستایی شهسوار با عنوان سپاه ترویج و آبادانی صرف خدمت رسانی صادقانه به قشر کشاورز و باغداران منطقه نمود.(بین سالهای 1350 تا 1352). چون از دوران کودکی ضمن تحصیل به همراه خانواده به کار کشاورزی اشتغال داشت این امر سبب شد تا رشته تحصیلی خود را در مقطع لیسانس زراعت (دانشگاه ارومیه، سال 1354) و تا مقطع کارشناسی ارشد در رشته گیاه پزشکی(دانشگاه گیلان، 1376) ادامه دهد.

وی در طول 23 سال خدمت اداری و مسئولیت های اجرایی خود با سفر به کشورهای مختلف از جمله آلمان، ژاپن، اسپانیا، زلاندنو، لبنان، سریلانکا، هندوستان، عربستان سعودی، سوریه، امارات و کشورهای تازه استقلال یافته شوروی سابق نظیر آذربایجان، گرجستان، ترکمنستان و قزاقستان و با ایده گرفتن ضمن بازدید از پیشرفت های جدید، تجهیزات و تکنولوژی آنها، سعی در پیشرفت و آبادانی حوزه کشاورزی منطقه خود بر اساس امکانات موجود نمود. ایشان خود منشأء اثر بوده و خدمات ارزنده و ماندگاری را در استان های شمالی کشور جهت ایجاد تحوّل اداری و نحوه خدمات رسانی و کمک به مردم و کشاورزان نموده است. چندین بار به عنوان کارشناس نمونه ترویج و مدیر نمونه نیز انتخاب گردید. از ویژگی های بارز ایشان که زبانزد همگان است صبر و شکیبایی بر مشکلات و مردم داری بود لذا توانست تا نمایندگی دو دوره مجلس برای مردم رامسر و تنکابن و عباس آباد پیش یرود و صدای مردم این منطقه را به گوش دولتمردان برساند. مهندس راهب یکی از نمونه­های شاخص مدیر مردمی همراه با اخلاق مداری و دوستی با مردم بود که منشاء خدمات ارزنده ای برای شهرستان رامسر و توسعه آن شد.

مسئولیت های اداری:

1. معاون اداره دخانیات صومعه سرا (17/02/1357).
2. ریاست اداره دخانیات آستارا و هشتپر تا سال 1362.
3. انتقال از اداره دخانیات به وزارت کشاورزی و سرپرستی اداره کشاورزی رامسر(1362).
4. سرپرست اداره کشاورزی رامسر و تنکابن.
5. سرپرست ایستگاه های تحقیقات مرکبات رامسر و خرم آباد تنکابن تا مهرماه 1369 .
6. معاون فنی اداره کل کشاورزی استان گیلان(1369).
7. مدیرکل کشاورزی استان گیلان و سپس ریاست سازمان کشاورزی گیلان(1369).
8. نمایندگی مجلس مردم رامسر و تنکابن و عباس آباد(دوره پنجم 1375 تا 1379).
9. ریاست سازمان جهادکشاورزی مازندران(1379).
10. ریاست سازمان جهادکشاورزی بعد از ادغام 1380 تا 1382.
11. ریاست سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران (مهرماه 1382).
12. نمایندگی مجلس مردم رامسر و تنکابن و عباس آباد(دوره هفتم 1382 تا 1386).

و بعد از دوره بازنشستگی نیز دارای مسئولیت های ذیل بودند:

1. عضو اصلی و انتخابی هیئت مدیره سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران.
2. عضو اصلی و انتخابی هیئت مدیره سازمان نظام مهندسی کشاورزی و منابع طبیعی کشور.
3. هیئت مؤسس و عضو اصلی ستاد برنج کشور.
4. عضو شورای راهبردی طرح طبیعت گردی رودخانه صفارود رامسر.
5. ریاست دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر.
6. ریاست دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن و رامسر.
7. معاون اداری- مالی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لنگرود.
8. عضو گروه ائتلاف فراگیر و استانی علم و تجربه[1].

تشویق های انجام شده :

1. کارشناس نمونه ترویج کشاورزی استان مازندران(1366).
2. مدیر نمونه از بین رؤسای سازمان های کشاورزی کشور(دی ماه 1374).
3. مدیر نمونه جهاد کشاورزی استان مازندران(سال 1381).
4. در زمان مسئولیت ایشان سازمان جهادکشاورزی استان مازندران به عنوان سازمان نمونه در محورهای " توسعه صادرات غیر نفتی" و "تمرکززدایی" و "کاهش تصد های غیرضروری" و " تحول اداری" انتخاب شد.

از مهمترین مقالات و تألیفات ایشان می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

1-بیماریهای مهم زیتون(رساله فوق لیسانس گیاهپزشکی/1375).

2- وضعیت اجمالی برنج در ایران(در سالهای 1350 تا 1370(. مهرماه 1371.

3- غذا و تغذیه/1371.

4-بررسی وضعیت بخش های مختلف اقتصادی استان گیلان/1370.

1. پرورش و تکثیر علمی و عملی تریکوگراما در سال 1381.
2. کُلزا(مدیریت کاشت تا برداشت)- 1382.
3. مجموعه مقالات علمی و سخنرانی های علمی و عملی تریکوگراما در سال 1381.
4. برنج و امنیّت غذایی (مقاله علمی) . مجله علمی، تخصصی کشاورزی زیتون شماره 180، آذر و دی ماه 1380.
5. بررسی وضعیت اقتصادی بخش های مختلف اقتصادی استان مازندران.
6. شیدر برسیم بعنوان کشت دوم در اراضی شالیزاری.
7. انواع محصولات کشاورزی بعنوان کشت دوم در مزارع شالیزار.

ایشان در سپیده دم روز جمعه 23/04/1394 در اثر ایست قلبی در سن 64 سالگی دار فانی را وداع گفت و خانواده و دوستداران را در سوگ خود نشاند.

روحش شاد و یادش گرامی باد.

بزرگان رامسر-معاصر (جعفر ذبیحی)

https://s34.picofile.com/file/8486155984/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8_%D8%B3%D8%A8%D8%B2_%D8%AC%D8%B9%D9%81%D8%B1_%D8%B0%D8%A8%DB%8C%D8%AD%DB%8C.webp.html

https://s34.picofile.com/file/8486156150/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8_%D8%B3%D8%A8%D8%B2_%D8%AC%D8%B9%D9%81%D8

%B1_%D8%B0%D8%A8%DB%8C%D8%AD%DB%8C.jpg

استاد جعفر ذبیحی

درد را از هر طرف که بنویسید و بخوانید همان "درد" است. اما درد عشق را از هر زبانی بشنوید، تکرار نشدنی است. استاد جعفر ذبیحی از درد عشق به وطن و فرهنگ آبا و اجدادی خود، کلمات و اصطلاحات محلی را همچون دانه های تسبیح کنار هم می گذاشت و آنها را به نظم می کشید تا ذهن مخاطب را به خوبی های در کنارهم بودن و نیکی به دیگران ترغیب و تشویق نماید. او سال ها عمر پربهای خود را برای سرودن اشعاری با زبانی بسیار ساده ولی پر از معنی و سرشار از مفاهیم عشق به زندگی و در کنار هم زیستن را صرف نمود. او در کنار همشهری ها بودن را افتخار می دانست و از رهگذر هم نشینی با آنها اشعار و ترانه های خاطره انگیزی را نیز سروده است.

استاد جعفر ذبیحی فرزند عباس در سال 1333 شمسی در لات محله رامسر از استان مازندران متولد شد. دوران تحصیلی را در شهرستان رامسر گذراند و به دلیل علاقه زیاد به ادبیات، فرهنگ و گویش شیرین محلی(گالشی) علاوه بر اشعار فارسی، بیشتر اشعار خود را با لهجه گیلکی رامسری(گیل گالشی و گیل مازی) سروده اند.

او در مورد اشعار خود می گفت: از اعماق وجودم شعر می سرایم، به آن عشق می ورزم و در آن ذوب می شوم. برایم مهم است که چگونه و با چه حس و حالی و شور و شوقی شعر بگویم تا پیامم را به مخاطب برسانم و اعتقاد دارم که شعر محلی نقش مهمی در زندگی روزمره ایفاء می­کند و کاربرد آن افزایش همدلی، نزدیکی و وابستگی هاست. اشعاری نظیر "خربزه پوس"(پوست خربزه) و "دِبارِ آدم"(مردم گذشته) و اشعار فارسی "پاداش خالق" و "توبه" تسلّط شاعر را به زبان گیلکی و فنون ادبیات در شعر فارسی(قدیم و شعر نو) می رساند و چون از اعماق وجود شاعر سرچشمه دارد با بیانی شیوا و ساده برای شنونده درس زندگی می دهد.

ایشان از معدود شاعرانی است که زندگی خود را در کنار زندگی دیگران، شیرین می بیند و برای آنها نیز شعر می سراید تا نزد اهل دل به یادگار بماند. هرچه که از دل برآید لاجرم بر دل نشیند.

مسئولیت های اداری:

1. استخدام در اردوگاه میرزاکوچک خان رامسر(سال 1356)

تألیفات:

1. جلد اول مجموعه تخصّصی از اردوگاه میرزاکوچک خان از بدو تأسیس تا زمان بازنشستگی.
2. کتاب زبان سبز(مجموعه اشعار گیلکی با گویش محلی رامسری و اشعار فارسی)، 1397، انتشارات جواهرده رامسر. شابک 1-7-91710-600-978.

کتاب چاپ نشده:

1-- اشعار گیلکی در 125 صفحه.

را مسر

(جعفر ذبیحی-کتاب زبان سبز)

شهر سرسبز و پر از گل که وی نام رامسرِ

بهترین هوایَ دَرِ که نسیم خَزَرِ

سِسلسله جبال البرز خطّه طلای سبز

ایل میلی ِ با صفا نگینُ وی تاج سرِ

کوه و دریا نزدیکه به همدیگه،

حُسن ای شهر همینه، با ای کمی جاهای مختلف دَرِ

محلی غذایَ عالی چُ کانُن مهمانَ رِ

شیره قاتق، هُ لوآب، ترشِ غَلِ، پُلاسَ تَرِه

شنبه و سه شنبه بازار تمام مُ ردُم

هِگَرِن آغوز و بِه و گَزِر و تَرب و تَرِه

عروس شهرهای ایران که وی نام رامسرِ

کوچه پس کوچه وسط تول هَ لَ تا کَمَر دَرِ