ساخت و سازها در محوطه های تاریخی رامسر هنوز هم ادامه دارند

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b5/Markoo-Inner.jpg/1024px-Markoo-Inner.jpg

ثبت آثار ملی و بناهای تاریخی در فهرست میراث فرهنگی ملموس یکی از راهکارهای مناسب جهت پیشگیری از تخریب و حفظ آنها برای نسل آینده است. در شهرستان رامسر از دیرباز نسبت به ساخت و ساز در اطراف محوطه های تاریخی و بناهایی که کمتر می توان در نقاط دیگر دنیا از آنها نشانه ای گرفت، بحث یرانگیز بوده است. در این میان نهادهای مسئول بر طبق قدرت مدیران اجرایی خود و بر اساس قوانین حاکم بر عرصه های تاریخی و فرهنگی در جهت حفظ داشته های شهر نمونه هدف گردشگری استان مازندران تلاش می کنند.

این امر نیازمند تدبیر مدیران اجرایی استان و شهرستان و آگاهی شهروندان گرامی برای نگهداری از آثار باستانی و حریم قانونی بناهای تاریخی شهرستان و حومه آن نظیر هتل های قدیم و جدید، کازینو و بلوار معلم، بقاع متبرکه و امامزاده ها و مسجد آدینه جواهرده و غیره است که با استفاده از حربه های قانونی فابلیت اجراء می یابد و دست سودجویان را کوتاه می نماید.

قلعه مارکوه مربوط به دوره های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان رامسر، شهر کتالم، مسیر جاده تلارسر واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۳۴۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است. این قلعه تاریخی(به روایتی بازمانده از قرن سوم و به روایتی دیگر قرن هفتم هجری) یکی از این موارد است که تلاش قانونی برای حفظ حریم آن را می توان در اینجا مشاهده نمود.

مجموعه گردشگری شهر رامسر

https://s34.picofile.com/file/8487243084/sepanja_5.jpg

برگزاری نمایشگاه آثار معماران رامسر

https://s33.picofile.com/file/8484996776/%D9%BE%D9%84_%D8%B7%D8%A8%DB%8C%D8%B9%D8%AA_

%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B3%D8%B1.jpg

بعد از برگزاری نمایشگاه صنعت ساختمان در تله کابین رامسر در سال 1402 نمایشگاه آثار معماران رامسر در تاریخ 7 خردادماه 1402 در بلوار معلم رامسر برگزار و با استقبال بی نطیری از مردم و گردشگران روبرو شد. هدف از برگزاری این نمایشگاه معرفی توانمندی های معماران ملی و مهندسان مشاور جهت ایجاد ساختمان های مسکونی و بناهای شهری مطابق با اصول مهندسی با هدف گذاری حفط زیرساخت ها و منطبق با محیط زیست رامسر می باشد.

وحید نوروزی عضو انجمن معماری رامسر گفت: این رویداد برای اولین بار طراحی شده و حاصل همراهی ۲۰۰ نفر از فعالان حوزه معماری است.

وی افزود: این نمایشگاه با ارائه ۵۰ اثر از ۳۷ دفتر معماری، فرصتی برای تعامل بهتر میان مردم و متخصصان این حوزه فراهم می‌کند.

رئیس کانون مهندسین کتالم و سادات‌شهر نیز با اشاره به اهمیت این رویداد، تأکید کرد: ضرورت توجه به نگاه تخصصی در معماری شهری و رعایت اصول در چارچوب ضوابط شهرداری‌ها و بخشداری‌ها، از اهداف این نمایشگاه است.

اگر حرکتی در امروز انجام می شود نیازمند نگاه دقیق و تلاش مستمر نهادهای ذیربط نظیر کانون مهندسین و شهرداری و اعضای شورای شهر در آینده می باشد که حداقل می بایست از امروز برای دهه های آینده دارای برنامه ریزی منسجم و هماهنگ باشند.

توجه:

اگرچه در نظر اول رامسر و رشد قارچ گونه ساختمان ها با معماری عجیب و غریب متشکل از سنگ و آهن و بتون شده است. این ساختمان ها نه تنها چیزی بر زیبایی آن نیافزوده اند بلکه مناظر اطراف خودشان را نیز تحت تأثیر قرار داده و از مَنظر زیست محیطی نیز سرنوشت بدی را برای آن رقم زذه است.

حفط داشته ها و معماری سنتی، ابنیه تاریخی و فضای سبز موجود، مهمتر از ایجاد زیرساخت های جدیدتر است که هیچ انطباقی با طبیعت زیبای رامسر و اکوسیستم آن ندارند. در گردشگری پایدار ضمن حل مشکل اشتغال و درآمدزایی جوامع محلی به جذب متخصصان و معماران بومی و محلی نیز که اغلب دلسوزتر از افراد دیگر هستند، باید همت گماشت.

این امر توسط شرکت های پیمانکاری و مشاور مهندسی نیازمند پژوهش و بررسی های میدانی بیشتری جهت ارائه راهکارها و حل مشکلات ریز و درشت ایجاد شده نظیر پارک خودروها در کوچه های کم عرض، مشکل جمع آوری روانآب های فصلی و فاضلاب ساختمان های بزرگ و ده ها مورد دیگر نظیر تامین آب و برق مجتمع های بزرگ در رامسر می باشد، که نیازمند پیگیری فوری است.

منبع:خبرگزاری صدا و سیما

https://www.iribnews.ir/fa/news/4535046/

چرا روز جهانی تالابها، برای ایرانیان روزی پر افتخار است؟

https://s33.picofile.com/file/8484461784/IMG_6685_1_.jpg

رامسر- رودخانه نزدیک ساحل خزر

عکس: محمد ولی تکاسی 1395

شهرستان رامسر یکی از شهرستان های استان مازندران در کشور ایران است. این شهرستان با بهره گیری از آب و هوای نیمه معتدل مدیترانه ای در جلگه و آب و هوای سرد و خشک کوهستانی در ارتفاعات خود و به دلیل نزدیکی کوه و دریا و همچنین وجود جنگل های انبوه بازمانده از جنگل های پهن برگ هیرکانی بعد از عصر یخبندان از تنوع زیستی زیادی در بخش های فلور گیاهی و فون جانوری برخوردار است.

هر ساله افراد زیادی با قصد بازدید از مراکز طبیعی، تاریخی و میراث ناملموس فرهنگی از این شهرستان دیدن می کنند. اما افرادی هم هستند که با قصد انجام پژوهش های میدانی و تحقیقات علمی در زمینه آب، خاک و محیط زیست جانوری و گیاهی و ده ها موضوع علمی دیگر نظیر پرنده شناسی، گونه های مهاجم گیاهی و جانوری، آفات و بیماریهای نوپدید و غیره به این شهرستان سفر می کنند.

توجه:

اگرچه در زمانهای خیلی دور وجود دوتالاب(باتلاق بزرگ) یکی در منطقه کتالم و دیگری در دریاپشته در حوالی اردوگاه میرزاکوچک خان در یاد قدیمی ترها باقیمانده است ولی در حال حاضر تالابی در خود شهرستان رامسر وجود ندارد تا به دیگران معرفی شود. فقط جهت استفاده گردشگران تالاب کوچکی در محوطه باغ موزه فرهنگی شهدای رامسر راه اندازی شده است.

با وجود افراد متخصّص و علاقمند و حمایت جدی برخی از نهادها و سمن های فعال در شهرستان رامسر ، شایسته است جهت افزایش دانش و آگاهی مردم و با استفاده از زیرساخت هایی نظیر دانشگاه ها و مراکز علمی، تحقیقاتی در این شهرستان و مرکز استان نتایج کارهای انجام شده در قالب برگزاری همایش های علمی به صورت دوره ای در ادارات ذیربط نظیر محیط زیست، گردشگری، جهادکشاورزی، بهداشت و درمان و .... ارائه شوند.

بقیه در ادامه مطلب

ادامه نوشته

فر چوبی برای خشک کردن چای در منزل کشاورزان

https://s30.picofile.com/file/8472046692/%D9%81%D8%B1_%DA%86%D9%88%D8%A8%DB%8C_%D8%AE%D8%B4%DA%A9_%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86_%DA%86%D8%A7%DB%8C.jpg

فیلم مراحل خشک کردن چای

فر چوبی برای خشک کردن چای در منزل کشاورزان

https://s30.picofile.com/file/8472046692/%D9%81%D8%B1_%DA%86%D9%88%D8%A8%DB%8C_%D8%AE%D8%B4%DA%A9_%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86_%DA%86%D8%A7%DB%8C.jpg

فیلم مراحل خشک کردن چای

برگزاری جشنواره شکوفه‌های بهاری در رامسر

https://media.chtn.ir/d/2024/05/06/3/682766.jpg?ts=1714977482000

به‌گزارش میراث‌آریا و به‌نقل از روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی مازندران، نادر سحرخیز رئیس میراث فرهنگی رامسر دوشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ اظهار کرد:

یازدهمین جشنواره شکوفه‌های بهارنارنج در 29 اردیبهشت ماه در پردیس موزه ای بنیاد رامسر به مدت یک هفته با هدف شناساندن فواید گل بهار نارنج و معرفی جاذبه های گردشگری و افراد موفق در حوزه گردشگری شهر رامسر برگزار می‌شود.

ثبت مسجد سکینه آباجی در فهرست میراث فرهنگی کشور

https://img9.irna.ir/d/r2/2024/05/05/3/171115600.jpg?ts=1714901355282

دریافت فیلم توضیحات در باره مسجد - آقای مهندس کفاشی

https://sahebkhabar.ir/hermes/irna1/irna1-85466313.jpg?ts=1714910263000

به گزارش خبرنگار ایرنا، کارشناس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان رامسر روز یکشنبه با تایید ثبت ملی مسجد تاریخی "سکینه آباجی" در ضلع شمال غربی میدانگاه اصلی روستای جواهرده به خبرنگار ایرنا گفت: این مسجد تاریخی از یادمان‌های اصیل و با ارزش منطقه و مربوط به دوران قاجار است.

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای مازندران، به کوشش‌ علاقمندان میراث نیاکان منطقه و پیگیری‌های سازمان مردم نهاد انجمن دوستداران میراث فرهنگی سخت سر شهرستان رامسر و انجام مراحل اداری توسط اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان رامسر، اولین اثر ارزشمند فرهنگی، تاریخی و مذهبی جواهرده در فهرست آثار ملی قرار گرفت.

"مسجد سکینه آباجی" واقع در ضلع جنوب غربی میدان تاریخی ییلاق جواهرده، در مرداد سال ۱۴۰۲ در فهرست آثار ملی، ثبت نهایی شد و در آذر ماه، از سوی وزیر محترم میراث فرهنگی به دستگاه‌های ذیربط ابلاغ شد. و تابلوی ثبتی آن نیز در روز‌های آینده نصب خواهد شد.

لیماکده جنت رودبار از توابع رامسر

اقامتگاه های بومگردی لیماکده و روستاهای رامسر

لیماکده روستایی ییلاقی از توابع بخش جنت رودبار شهرستان رامسر در استان همیشه سبز و زیبای مازندران است که در 12 کیلومتری جنت رودبار، 52 کیلومتری رامسر و 279 کیلومتری ساری (مرکز استان) قرار دارد. اهالی این روستای زیبا به زبان شیرین مازنی سخن می گویند و از طریق کشاورزی و دامداری امرار معاش می کنند. به دلیل اقلیم کوهستانی این منطقه، روستای لیماکده دارای چشم انداز های بکر و بسیار زیبا می باشد که گردشگران و طبیعت دوستان زیادی را هر ساله به سمت خود جذب می کند.

خرج رامسر بیشتر از دخل آن است!!

https://s31.picofile.com/file/8473612092/ramsar_%D8%A7%D8%B3%D9%81%D9%86%D8%AF1402.jpg

عکس: محمدولی تکاسی(اسفند 1402)

رامسر، یکی از شهرهای هدف نمونه گردشگری استان مازندران و مورد توجه اغلب گردشگران داخلی و خارج از کشور و محل مناسبی برای گذراندن اوقات فراغت علی الخصوص در نیمه اول سال است. با هجوم مسافران و کمبود زیرساخت هایی نظیر جاده های مناسب بویژه در مسیرهای روستایی و کمبود برخی از امکانات تفریحی نظیر کمپ های گردشگری با امکانات مُکفی در مسیر دریا، کوه ها و جنگل بر مشکلات پذیرایی از مهمانان نوروزی و فصل گرم سال هر ساله اضافه می گردد که نیازمند فکر عاجل و راه حل مناسب برای حل آنها توسط مسئولان و مردم است.

با توجه به احداث بناها و ویلاهای از سنگ و آهن که هیچ سنخیتی با طبیعت زیبای رامسر ندارند در دل جنگل ها و کنار رودخانه ها و ایجاد مشکلات ریز و درشت نظیر کمبود فضای پارکینگ بر اساس تعداد آپارتمان ها در کوچه ها و ورود فاضلاب شهری به رودخانه ها و دریا و مرگ خاموش گونه های گیاهی و جانوری احتمالا در چند دهه دیگر ما شاهد زیبایی ها و جاذبه های گردشگری رامسر نظیر سال های قبل نخواهیم بود. لذا می توان احتمال داد درآمد اقتصادی ناشی از ورود گردشگران داخلی و خارجی به رامسر و عدم اجرای اصول اولیه در توریسم پایدار کمتر از هزینه های انجام شده برای سرپانگهداشتن این شهر جهت جذب مسافران و گردشگران است. به عبارت دیگر خرج رامسر بیشتر از دَخل آن است. لذا به جای خودگردان شدن این شهر از درآمد حاصل از اقتصاد توریسم، ما هر ساله نیازمند تزریق اعتبارات استانی بیشتر و کمک های بلاعوض از منابع خصوصی و مردمی در زمینه گردشگری برای این شهر هستیم.

آقای حسین سروری(معاون فرماندار رامسر):شهر گردشگری رامسر که سالانه میزبان صدها هزار گردشگر داخلی و خارجی است امکانات آن متناسب با حجم گردشگران نیست و شهرداری ها باید تلاش مضاعفی در این بخش داشته باشند. اعتبارات شهرداری های منطقه و درآمدشان صرف جمعیت شناور شده که به همین خاطر شهرهای گردشگرپذیر مثل رامسر به حمایت نیاز دارند.

سروری تصریح کرد : در راه میزبانی از مسافران چاره ای نیست که به توان و امکانات داخلی خود اتکا نماییم. معاون فرمانداری رامسر با بیان اینکه بین امکانات دولتی و خدمات تفریحی توریستی بخش های مختلف ازجمله بخش خصوصی فاصله است، گفت: ما نتوانستیم این دو بخش را به هم وصل کرده تا از منافع گردشگری بهره مند شویم.

آیین-ملی-روز-جهانی-تالاب-ها-در-رامسر-برگزار-می-شود

مدیر کل محیط زیست مازندران عطااله کاویان در گفت وگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: آئین ملی روز جهانی تالاب‌ها با حضور سلاجقه معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، مقامات عالی کشوری و استانی و همچنین متخصّصان و میهمانان بین المللی برگزار خواهد شد.

وی افزود: آئین ملی گرامیداشت روز جهانی تالاب‌ها از ساعت ۹ صبح روز شنبه ۱۴ بهمن ماه ۱۴۰۲ در محل هتل رامسر برگزار می‌شود.

*تاکنون ۱۷۲ کشور جهان و با مجموع ۲۵۰۳ تالاب بین المللی عضو این کنوانسیون بین المللی هستند.

شعار امسال روز جهانی تالاب ها: "حیات انسان و تالاب‌ها در هم آمیخته است"

منبع:

https://www.doe.ir/?news/196210/1339438/1618804/%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B3%D8%B1-%D9%85%DB%8C%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86-%D8%A2%DB%8C%DB%8C%D9%86-%D9%85%D9%84%DB%8C-%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%A8%E2%80%8C%D9%87%D8%A7

چرخ ریسک سر آبی( Cyanistes caeruleus) (لهجه گیلکی رامسری: کافره)

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/86/Eurasian_blue_tit_Lancashire.jpg

چرخ‌ریسک سرآبی یا چرخ‌ریسک آبی اوراسیایی پرنده‌ای است از تیره شاخه نشین و از خانواده چرخ‌ریسکان می باشد.

در شهرستان رامسر و غرب مازندران و شرق گیلان به " گنجشک کافره" معروف است.

این پرنده که در اروپا و غرب آسیا زندگی می‌کند معمولاً لانه خود را در سوراخ درختان میسازد و از حشرات و عنکبوت‌ها تغذیه می‌کند، طول این چرخ‌ریسک ۱۲ سانتی‌متر، طول دو بال ۱۸ سانتی‌متر و وزن آن ۱۱ گرم می‌باشد، عمر این پرنده به‌طور متوسط سه سال می‌باشد اما بیشترین عمر ثبت شده دربریتانیا ۱۰ سال و سه ماه و در جمهوری چک ۱۱ سال و هفت ماه بوده‌است.

یادگیری خامه‌خواری از شیشه‌های شیر

پرندهٔ آبی رنگ کوچکی با اسم علمی پاروس کائرولئوس Parus caeruleus در اروپای غربی اخیراً یاد گرفته‌است که ورقهٔ آلومینیومی سر شیشه‌های شیر را که صبح‌ها روی پلکان جلوی در منازل گذاشته می‌شود باز کند و خامهٔ آن را بخورد. این طرح رفتاری دارد به تقلید در تمام قارهٔ اروپا پخش می‌شود، و اگر شیرفروشان به این نحو توزیع شیر ادامه دهند، دیر یا زود ممکن است این پرندگان کوچک منقارهایی پرورش دهند که برای بهره‌برداری از این منبع جدید و با ارزش غذایی شکل مناسب‌تری داشته باشد .

منبع: سایت پرنده نگری ایرانیان

از انواع چرخ ریسک ها به چرخ ریسک هیرکانی نیز می توان اشاره کرد.

فر چوبی - خشک کردن چای

https://s30.picofile.com/file/8472046692/%D9%81%D8%B1_%DA%86%D9%88%D8%A8%DB%8C_%D8%AE%D8%B4%DA%A9_%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86_%DA%86%D8%A7%DB%8C.jpg

عکس: محمد ولی تکاسی(موزه میراث روستایی گیلان بهمن 1402)

بعد از چیدن برگ های سبز چای توسط کشاورزان زحمتکش، آنها را به مدت یک شبانه روز در سایه می گذارند و هر چند ساعت یکبار آنها را به هم می زنند تا برگ های چای رطوبت خود را از دست داده و پلاس شوند . سپس آنها را جمع کرده و در داخل طشت چوبی ای به نام “لاکه” قرار می دهند و با دست و پا مالش می دهند،بیش تر آن را با دست انجام می دادند که باعث تغییر رنگ چای از سبز به سیاه می شود .

سپس آنرا در داخل ظرفی به نام “فر” قرار می دادند که از تورهای سیمی درست شده بود و در زیر آن آتش زغال را روشن می کردند تا همه برگ ها خشک شوند . چای بدست آمده ازین روش را ، چای دستی می گویند .

*در زبانزد گیلکی رامسری به دلیل خوش طعم و خوشرنگ بودن چای دستی و خانگی آن را به " خون کبوتر" تشبیه می کردند.

در گذشته تهیه چای بسیاری از خانوار های چایکار در گیلان و مازندران که اندکی باغ چای داشتند و قابل عرضه به بازار نبود از این طریق صورت میگرفت علاوه بر مصرف سالانه خانواده، گاها روانه بازار نیز می شد که در حال حاضر با ورود چای کارخانه ای به بازار این حرفه خانگی نیز به فراموشی سپرده شده است.

منبع مطلب : وبلاگ نصیر محله nasirmahaleh.persianblog.ir

صندوق چوبی (لهجه گیلکی رامسری: چو صُندوق)

صندوقچه چوبی،

یکی از پرکاربرترین لوازمی است که در روزگار قدیم مورد استفاده قرار می گرفت؛ البته این روزها استفاده از صندوق چوبی در دکوراسیون، جنبه نوستالژیک دارد. به خاطر داشته باشید که صندوقچه چوبی یک پیشنهاد عالی برای دکوراسیون کلاسیک بوده و زیبایی آن را به شدت افزایش می دهد. با صرف نظر از اینکه صندوقچه ها اکنون بیشتر جنبه دکور دارند باید گفت که در گذشته این وسیله کاربردهای مختلفی در زندگی روزمره مردم داشت. جایی برای نگهداری مدارک، استفاده به عنوان یک جعبه زیورآلات، جایگاهی برای ذخیره گندم، برنج، حبوبات و یا لباس های خاص و انواع پارچه ، زیورآلات و اشیای عتیقه و غیره برخی ازکاربردهای صندوقچه های چوبی و سنتی در زندگی های چند دهه قبل بود.
اگر دهه شصتی باشید شاید در گذشته مشاهده کرده باشید که مردم قدیم از صندوقچه‌ های چوبی بیشتر از جنس راش نسبت ‌به جامعه امروزی، کاربرد و استفاده بیشتری داشتند.

تاریخچه صندوقچه چوبی

در گذشته های نه چندان دور کمدهای امروزی وجود نداشت که مردم برای نگهداری وسایل خود از آن استفاده کنند. آن ها معمولاً یک صندوقچه بسیار کوچک و قدیمی داشتند که اغلب با پارچه‌ های بسیار زیبا تزئین می شد. جالب است بدانید که ترمه یکی از رایج‌ ترین مدل های پارچه بودکه بر روی انواع صندوقچه‌ ها از آن استفاده می کردند. در قدیم همراه جهاز نوعروس ها یک صندوق چوبی با تزئینات روی آن با روکش حلبی نقاشی شده یا روکش مخملی فلزکوب نیز وجود داشت که سوار قاطر کرده و به منزل داماد می رفت.
امروزه و با گذشت زمان اجناس و وسایل قدیمی در بسیاری از اوقات به عنوان یک کالای دکوراتیو استفاده می شوند و ظاهر دکوراسیون کلاسیک خانه را زیباتر می کنند. برای مثال این روزها صندوقچه‌ های سنتی و قدیمی به ‌قدری پرطرفدار و محبوب شده اند که در بازار قیمت فروش بالایی دارند.

https://s30.picofile.com/file/8472046592/%D8%B5%D9%86%D8%AF%D9%88%D9%82_%DA%86%D9%88%D8%A8%DB%8C.jpg

عکس: محمد ولی تکاسی(موزه میراث روستایی گیلان بهمن 1402)

هلو رب = رب آلوچه جنگلی

https://mochmag.ir/wp-content/uploads/2022/07/rob-aloche.jpg

فیلم طرز تهیه رب آلوچه جنگلی

https://gilanchai.ir/wp-content/uploads/2023/07/IMG_20230719_182705_931-scaled.jpg.webp

آلوچه جنگلی (نام علمی: Prunus cerasifera)

یکی از انواع آلو و بومی اروپای جنوب شرقی و غرب آسیا است. این گیاه، در نقاط مختلفی از دنیا از جمله آمریکای شمالی و شرق استرالیا نیز کشت می‌شود.

این میوه خوشمزه جنگلی و باغی که در فصل های بهار و تابستان میوه می دهد، در زبان فارسی و گویش های آن به نامهای گوناگونی معروف است. در زبان مازندرانی «هَلی» Hali و در لهجه گیلکی رامسری به "ترش هلو" و یا " دیو هلو" و در زبان فارسی به نامهایی همچون آلوچه، آلوچه جنگلی، آلوچه سگک، گوجه سبز، گوجه ترش، گوجه جنگلی، گوجه وحشی و … نامیده می شود.

ارتفاع درختان آن به 5 تا 6 متر می رسد و اگر این درخت جنگلی را هرس نکنند ممکن است ارتفاع آن به 12 متر هم برسد. اندازه میوه آن کوچک با گوشتی نرم و مزه ترش است.

درخت آلوچه جنگلی شاخه های تیغ داری دارد وبرگ های آن کوچک هستند. یک سال در میان محصول می دهد. محصول آن در اواخر تیر ماه تا اواخر مهر ماه قابل برداشت هستند.

در شهرستان رامسر و اغلب روستاهای ییلاقی درخت آلوچه جنگلی به صورت خودرو رشد و تکثیر می شود. بذر آن توسط تعدادی از پرندگان نظیر توکای باغی و پستاندارانی نظیر خرس از جایی به جای دیگر منتقل می گردد.

طرز تهیه رب آلوچه

مرحله اول

برای درست کردن رب آلوچه می توانید از آلوچه جنگلی که در زمان شهریورماه میوه آن رسیده شده و از رنگ سبز به رنگ قرمز و سیاه در می آید استفاده کنید اگر در دسترس نداشتید گوجه سبز هم می توانید جایگزین کنید و برای زیباتر شدن رنگ آن چند عدد آلبالو هم استفاده نمایید.

مرحله دوم

در ابتدا دم و برگ آلوچه ها را جدا می کنیم و آن ها را تمیز می شوییم و در آبکش ریخته تا آب اضافه برود سپس در یک قابلمه مناسب می ریزیم و ۳ لیوان آب هم به آن می افزاییم.

مرحله سوم

روی حرارت اجاق گاز قرار می دهیم تا آلوچه ها پخته شوند و آب بیاندازند و پوست آن ها جدا شوند و کف روی آن را بگیرید تا رب خوشرنگ تری داشته باشید سپس از روی حرارت بر می داریم.

مرحله چهارم

اجازه دهید کمی خنک شود سپس در صافی بریزید و با کمک پشت قاشق یا فشار دست از صافی رد کنید و هسته ها را از آن جدا نمایید سعی کنید تمام گوشت آلوچه را جدا کنید.

مرحله پنجم

دوباره مایعی را که صاف کرده ایم به داخل قابلمه بر می گردانیم و روی حرارت هم می زنیم تا به غلظت دلخواه برسد و در انتهای پخت کمی نمک می زنیم مواظب باشید رب را شور نکنید.

موارد استفاده رب آلوچه جنگلی:

از رب آلوچه جنگلی می توان در انواع خورشت فسنجان- ماهی شکم پر- مرغ شکم پر- بادمجان شکم پر-زیتون پرورده و کال کباب(غذای گیلانی) و حتی به صورت ترشک آلوچه استفاده کرد.

مزه این رب آلوچه جنگلی ترش است و افرادی که طرفدار طعم ترش هستند از پروپاقرص ترین طرفداران این رب آلوچه هستند.

ادامه نوشته

کاکایی خزری یا کاکایی کاسپی (نام علمی: Larus cachinnans) یا کاکایی پازرد

https://s30.picofile.com/file/8470744434/کاکایی_خزری_رامس_1402.jpg

عکس: محمدولی تکاسی(زمستان 1402)

چرخ ریسک خزری (Parus hyrcanus

https://www.iranianbirdingclub.com/images/Hyrcanian-Tit-AA-iranianbirdingclub_com.jpg

نام انگلیسی : Caspian Tit

نام فرانسوی : M�sange

نام لاتین : parus hyrcanus

این پرنده 11 سانتی متر طول دارد. شبیه چرخ ریسک سر سیاه است که اخیرا از گونه P.lugubris جدا شده است. اطلاعات در مورد آن اندک است. جدا شدن از گونه چرخ ریسک سر سیاه به خاطر تفاوت مورفولوژی بوده است. این چرخ ریسک خودش سوراخی را برای تولید مثل و بزرگ کردن جوجه ها حفر می کند.

در شهرستان رامسر احتمالأ بیشتر از نوع سینه زرد(Cyanistes teneriffae) و سر آبی رنگ( Cyanistes caeruleu) و احتمالا در حدود 10 نوع چرخ ریسک در ایران وجود دارند. چرخ ریسک سینه سرخ( Poecile varius) که با نام محلی "کافره" آن را می شناسند.

چون غیر خوراکی است بر حسب شرایط زیستگاهی و نوع تغذیه از حشرات و عنکبوت ها از تنوّع گونه ای زیادی در جلگه و کوهستان های ییلاقی برخوردار است .

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/20/Cyanistes_caeruleus_-Gran_Canaria%2C_Canary_Islands%2C_Spain-8.jpg/225px-Cyanistes_caeruleus_-Gran_Canaria%2C_Canary_Islands%2C_Spain-8.jpg

عادات رفتاری و زیستی:

پرنده ای بسیار پرجنب و جوش است و در کمترین زمان ممکن از شاخه ای به شاخه دیگر می پرد. معمولا در دسته های چند تایی با فاصله از یکدیگر درخت به درخت در جستجوی غذا می پرند و از این حیث عاداتی شبیه چرخ ریسک دم دراز دارند. علیرغم اینکه بسیار ساکت و بیصداست ولی معمولا با پرجنب و جوش بودنش، پرنده نگر را متوجه حضورش در لابلای درختان می کند و بندرت پیش می آید که از روی صدا و آوازش دیگران را خبردار کند.
سرشاخه نشینی نمی کند و از دیده شدن می هراسد و بر این اساس معمولا از وسط درخت به وسط درخت بعدی در کمترین فاصله تغییر موقعیت می دهد. این گونه مانند سایر گونه های خانواده چرخ ریسک از حشرات و دانه ها تغذیه می کند و اغلب اوقات خود را در جستجوری لارو و حشرات و شته در لابلای درختان می گذراند.


زادآوری و تولید مثل:

نرها و ماده ها بعد از جفت گیری در ارتفاعات جنگلی، شروع به لانه سازی در یک درخت زنده یا یک درخت پوسیده می کنند و حفره ای در آن می کنند. بیشتر لانه هایی که تاکنون بررسی شده از خزه و مو و تراشه چوب ساخته شده اند، اما گاهی از پرها استفاده می کنند. تخم ها سفید رنگ و به تعداد از پنج تا هفت متغیر است، با لکه های مایل به نخودی.

پراکنش و فراوانی

چرخ ریسک های هیرکانی غیر از حاشیه جنوبی دریای کاسپین در هیچ کجای دیگر دنیا قابل مشاهده نیستند و پرنده اندمیک ایران و جمهوری آذربایجان می باشند، هرچند تاکنون بیش از 95 درصد مشاهدات در محدوده خاک ایران صورت گرفته است. بهترین زمان مشاهده آنها در اواسط بهار تا اوایل تابستان در نقاط جنگلی مشخصی در حاشیه جنگل و در اواخر تابستان مرز جنگل و مرتع در بالادست جنگلهای هیرکانی ست. این چرخ ریسک بسیار مورد علاقه پرنده نگرهای خارجی بوده و به همراه زاغ بور پتانسیل،جذابیت و ارزش بالایی در صنعت پرنده نگری کشورمان می تواند داشته باشد.

جهت کسب اطلاعات بیشتر:

http://www.oiseaux-birds.com/page-family-paridae.html

اطلاعیه "پرنده نگری و پرنده شناسی در شهرستان رامسر"

https://s5.picofile.com/file/8363927842/%D8%A7%D8%B7%D9%84%D8%A7%D8%B9%DB%8C%D9%87_%D9%BE%D8%B1%D9%86%D8%AF%D9%87_%D9%86%DA%AF%D8%B1%DB%8C_%D8%AF%D8%B1_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86_%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B3%D8%B11.jpg

باکلان (لهجه گیلکی محلی رامسری: کوربیلی)

دریافت فیلم از باکلان

https://images.kojaro.com/2018/12/964dd347-cad6-4df8-8b78-5ef97edb7849-840x560.jpg

نام فارسی: باکلان

نام محلی: کوربیلی

نام علمی: Phalacrocorax carbo

باید از دستشان عصبانی باشیم؟ از سبک سری و حواس پرتی‌شان؟ از بس تُوی دنیای گیج و ویج خودشان می‌چرخند که تور ماهیگیرها را به آن بزرگی نمی‌بینند. پروازکنان و افسون شده سمت ماهی‌های گرفتارِ تور می‌روند و در چشم به‌هم زدنی لای تورها گرفتار می‌شوند. به همین سادگی و دل‌خراشی صدها «باکلان» در صیدگاه‌های گیلان کشته می‌شوند. گناه ماهیگیرها نیست، از بی‌پروایی باکلان‌هاست!

از راسته پلیکان سان ها و از تیره باکلان ها هستند که در نزدیکی سطح آب پرواز می کنند.

شمار باکلان‌های جهان به 40 گونه می‌رسد. در ایران ما چهار گونه‌ی آن‌ها شناخته شده است: باکلان‌های کوچک، بزرگ، گلوسیاه و مار گردن(در خوزستان). در افغانستان باکلان‌ها را «آزمند» می‌نامند. چرا آزمند؟ شاید به سبب همان بی‌پروایی‌شان در گرفتن طعمه باشد که آزمند (:طمع‌کار) نامیده می‌شوند.
باکلان‌ها آبزی هستند. از ویژگی آن‌ها منقار درازشان است. هر چه دُم باکلان‌ها بلند است، بال‌هایشان کوتاه ست. با این همه، پیکری بزرگ دارند. هر چند همه‌ی آن‌ها یک اندازه نیستند. باکلان‌های کوتوله 45 سانتی‌متر درازا دارند. این‌ها بومی ایران نیستند و در جایی دیگر باید سراغشان را گرفت. بالکان‌های بی‌پرواز هم هستند که صد سانتی‌متر درازای پیکرشان است و پنج کیلوگرم وزن دارند. بی‌پروازها را هم در ایران نمی‌توان یافت.

تغذیه آن از ماهی، سخت پوستان و دوزیستان است و در سواحل دریا، آبراهه ها، تالاب های ساحلی و آبهای داخلی زیستگاه دارد.

کوربیلی در فرهنگ منطقه رامسر با آوازهای گوش خراشش و زمان مهاجرت خود به سواحل دریای خزر در پاییز جایگاه ویژه ای دارد. صدای این پرنده در باور مردم منطقه نحس بوده و همچون آواز جغد(کورفو) مغموم است.

براساس آمار برآوردي حدود 10 تا 15 هزار بال پرنده باكلان در حاشيه خزر در مازندران در نزديكي تالاب ميانكاله اسكان دارند كه به دليل كمبود غذا در تالاب، ماهي خود را از خزر تامين مي كنند و نزدیک به چند هزار باکلان نیز در استان گیلان وجود دارند(سرشماری 1397).

منبع:

1- پرندگان تالابی خزر جنوبی. عنبرسور، عاطفه.1390. مؤسسه خدمات زیست محیطی خزر جنوبی.

2-پرندگان ایران (4). باکلان‌ها؛ تور ماهیگیران و مرگ‌های خاموش. خبرنگار نگار جمشیدنژاد. 1400.

استاد حسن رحیمیان

استاد حسن رحیمیان

محمدولی تکاسی

[e-mail]

https://s27.picofile.com/file/8460823850/52724.jpg

اولین آشنایی تأثیرگذار من با آقای حسن رحیمیان این طور آغاز شد که نام برادر مرحوم خود محمد رضا را (که در اثر سانحه تصادف رانندگی در پاکدشت تهران جان خود را از دست داد) در انتهای جلد اول کتاب زبانزدهای رامسر مشاهده نمودم. وسوسه شدم با نویسنده کتاب نشستی داشته باشم و یکی از سی دی های تهیه شده توسط خودم که شامل عکس هایی از دیدنی های رامسر همراه با تعدادی از مقالات و مناظر طبیعی و بِکر زادگاهم بود را به او هدیه بدهم. ایشان با لبخندی برلب و روی گشاده، من را به منزل خود دعوت نمود و همین آشنایی سبب شد تا چند متن تهیه شده را جهت ویرایش علمی و ادبی به دست ایشان بسپارم.بعدها چند بار با ایشان تلفنی و یا حضوری راجع به کارهای فرهنگی­ ام کسب تکلیف کردم. با چاپ اولین کتاب علمی در زمینه تخصّصی رشته کشاورزی و ارسال آن به دبیر محترم نشریه سمن، نامه­ ای از طرف انجمن اهل قلم توسط آقای رحیمیان برایم فاکس شد که عضو انجمن شدم ولی تا بحال برای خالی نبودن عریضه حتی در یک جلسه آن هم از من دعوت نشد. شاید به دلیل بُعد مسافت محل زندگیم کرمان با شهرستان رامسر رعایت حالم می شد.

ایشان را مردی صبور و با ایده های جالب در زمینه عُمران و توسعه شهرمان دیدم لذا از یکی از طرحهای آینده ­ام مبنی بر احداث انجمنی جهت حمایت از دانش آموزان ممتاز ولی کم بضاعت روستاهای رامسر از مدرسه تا دانشگاه نظیر مؤسسه نیکوکاری امید کمال در استان کرمان را با فرمانداری رامسر و او در میان گذاشتم.

ایشان فقط یک جمله گفتند: از فردا یک جفت کفش آهنی بپوش و پیگیر کارهایت باش!.

هنوز یک جفت کفش آهنی پیدا نکردم تا بپوشم.

به وبلاگ زبانزدهای رامسر که جهت جمع ­آوری زبانزدهای گیلکی رامسر راه اندازی شده بود بیش از 600 زبانزد را که از زبان پدر، مادر و مادربزرگم شنیده بودم،ارسال کردم. احتمال می دهم در حد سن و سال من هم نبود که این همه زبانزد بلد باشم.جلد دوم زبانزدهای رامسر را از دست نویسنده آن هدیه گرفتم و برایم بسیار ارزشمند می نمود. متأسفانه جلد سوم زبانزدهای رامسر را هنگام بیماری ایشان از کتابفروشی خریدم و متوجه شدم چندین غلط املایی و چاپی در آن وجود دارد که در همان کتاب یادداشت نمودم. شاید در چاپ و انتشار آن کمی تَعجیل شده بود.

با خواندن کتاب خاطرات ایشان " پنجره ای رو به سوی دیروز" دریافتم که درست گفته ­اند:

"ارزش و قَدر هر کس بعد از مرگ او مشخص می¬شود".

او ستاره­ ای بود که در آسمان شهرمان درخشید و با صبوری و بردباری به مردم این دیار و کشورمان در عرصه فرهنگ و هنر خدمات ارزنده ­ای نمود که تا سالها مردم از این خدمات بهره مند هستند و خواهند بود.

https://s30.picofile.com/file/8469073592/%D8%A2%DA%AF%D9%87%DB%8C_%D8%B3%D8%A7%D9%84%DA%AF%D8%B1%D8%AF_%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF_%D8%B1%D8%AD%DB%8C%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86.jpg

*به نظر می رسد راه اندازی "بنیاد رحیمیان" جهت پیگیری تفکّر خلاقانه و کارهای نیمه تمام ایشان اگر زیاده خواهی تلقّی نشود می­تواند توسط خانواده آن مرحوم یا انجمن اهل قلم بسیار مناسب و شایسته شهر نمونه رامسر باشد. در هر سال همزمان با سالگرد تولد آن مرحوم نسبت به جمع آوری دوستداران میراث فرهنگی و اهل قلم رامسر اقدام شود و در مناسبت های گوناگون با اهدای جوایز به اعضای فعال در عرصه­ های اجتماعی، علمی و فرهنگی و نُخبه­ های شهرستان رامسر بپردازد. این دینی است که بر گردن تک تک همشریهای رامسری است که بر روی آینده علمی و فرهنگی شهرستان رامسر نیز تأثیرگذار خواهد بود.

پیشنهاد نصب آودنگ و پادنگ در میدان شهر رامسر توسط آقای حسن رحیمیان

دَنْگ، دستگاهی برای جداکردن پوسته برنج و غلاتی مانند گندم، جو و ارزن است، به کسی که پوسته غلات را با این دستگاه سنتی جدا می‌کند، دَنگی یا دنگ‌کوب و به این کار دنگ‌زدن هم می‌گویند.

دنگ بر دو نوع است نوعی از آن با فشار پا کار می‌کند که به آن پادنگ می‌گویند و نوعی دیگری نیز با فشار آب کار می‌کند که به آن آبدنگ می‌گویند.

آودنگ به کمک نیروی آب و پادنگ با بهره گیری از نیروی پا و فشار آب جهت تبدیل شلتوک به برنج سفید در کشاورزی سنتی مورد استفاده قرار می گرفت. این کار همراه با سر و صدای زیاد و تحمل مشکلات فراوان و زحمت زیادی توسط کشاورزان انجام می شد.

آبدنگسر روستایی است در دو کیلومتری شهر شیرگاه و از توابع شهرستان سوادکوه. این روستا حدود ۳۰۰ نفر جمعیت دارد.

به گفته پیشینیان در این روستا آبدنگ و پادنگ زیاد بوده و به این نام مشهور شده است.عمده مردمان این روستا کشاورزی می کنند. این روستا از شمال به روستای تپه سر و شهر قائمشهر؛ از جنوب به روستای چالی و شهر شیرگاه؛ از شرق به جنگل و از غرب به کلیج خیل منتهی می شود.

*تجدد و نوگرایی جمعیت شهرنشین که هنوز هم از طریق کشت و کار و زحمات کشاورزان روستاها تغذیه می شوند سبب از یادبردن گذشته درخشان و بی تکلف آنها شده است. نسل جوان-تحصیلکرده و جزء نگر ما در دوران پیشرفت سریع علوم و تکنولوژی های فزاینده دیگر نمی تواند مثل گذشتگان ما نظری نیز به پشت سر خود داشته باشد و از تجربیات آنها جهت استفاده بهینه از نعمات خدادادی همچون آب-باد و غیره با وسایل بسیار ابتدایی بهره گیری نماید. شناساندن این نوع بهره گیری ها از طبیعت می تواند منجر به آگاهی افراد خصوصا جوانان شده و در ابداع روشهای کارآتر و مناسب تر در شرایط فعلی کشورمان نیز سودمند باشد. در حال حاضر ماشین های شالی کوبی دچار فرسودگی شده و نیاز به تعمیرات اساسی و جایگزینی با دستگاههای جدیدتری دارند تا علاوه بر کاهش شکستگی دانه برنج(در گیلکی فورده می نامند) افزایش عملکرد در واحد زمان را نیز به همراه داشته باشند.

برگرفته از «http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%D8%A8%D8%AF%D9%86%DA%AF%D8%B3%D8%B1»

دریافت فیلم کار با پادنگ

سخنرانی استاد حسن رحیمیان

https://www.dalfak.com/w/34fhk/%D8%B3%D8%AE%D9%86%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D8%AD%D8%B3%D9%86-%D8%B1%D8%AD%DB%8C%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86

https://www.aparat.com/v/4EMaA

در شهر رامسر، درخت ها ایستاده می میرند.

در شهر رامسر، درخت ها ایستاده می­­­­ میرند.

محمد ولی تکاسی

[e-mail]

مقدمه

از جوانان چهار دهه پیش و قبل تر ،کمتر کسی است که نام رامسر، عروس شهرهای ایران و اردوهای پیش آهنگی و ورزشی دانش آموزان دختر و پسر را نشنیده باشد یا سفری به این دیار نکرده باشد. نزدیکی کوه بزرگ ایلمیلی با ساحل دریا در غربی­ ترین نقطه از استان پهناور مازندران و وجود آب و هوای نیمه مدیترانه­ای و رطوبت فراوان سبب ریزش نزولات جوی بالاتر از 1800 میلیمتر سالیانه در این شهر می شود. خاک مرغوب و وزش بادهای باران زا از سیبری و سمت دریای خزر سبب ایجاد جنگلی بِکر و انبوه بازمانده از جنگل های هیرکانی با تنوّع زیستی فوق العاده از فلور گیاهی و فون جانوری در آن شده است که چشم هر بیننده­ای را خیره می­کند. لذا هرساله علاوه بر گردشگران داخلی و خارجی ده­ها تن از دانشمندان و محقّقین و پژوهشگران علوم زیستی، گیاهی، جانوری و پرنده شناسی به این شهر سفر می­کنند تا به درک و شناسایی ناشناخته­ها بپردازند و اندکی بر دانش و آگاهی خود بیافزایند.

امروزه اهمیت جنگل ها بر هیچ کس پوشیده نیست؛ جنگل چهره زمین را زیبا می سازد، چشم اندازهای دلنواز و بی بَدیل به آن می بخشد، اقلیم را متعادل می سازد، هوا را پالایش می کند و اکسیژن را بدون هیچ مزد و منّتی در اختیار بشر قرار می دهد(خبرگزاری مهر،1394). اما در حال حاضر با پیشرفت تکنولوژی و توسعه امکانات و زیرساخت­هایی نظیر راه، تردّد وسایل نقلیه، گردشگران و طبیعت گردان بدون ملاحظه با عدم حفظ مواهب طبیعی و صرفأ برای چندساعت گذراندن اوقات فراغت در جنگل ها در مسیرهای جواهرده و یا جنگل دالخانی و کوه­های حومه شهر رامسر نسبت به شکستن شاخه­های درخت، برپا کردن آتش در زیر درختان چند صد ساله و رهاکردن زباله ها در طبیعت و ده ها عمل دیگر چهره طبیعت سرسبز رامسر، این شهر نمونه هدف گردشگری استان مازندران را دگرگون کرده­اند. توسعه گردشگری در رامسر به جای افزایش درآمد ساکنین و توسعه اکوتوریسم در حال حاضر بیشتر تهدیدی جدی برای طبیعت زیبای این شهر به شمار می آید. ورود فاضلاب های شهری به داخل رودخانه­های آب شیرین و مرگ میلیون­ها موجودات آبزی و ازبین رفتن نسل تعدادی از ماهیان بومی این رودخانه­ها نیز مشکلی بر مشکلات دیگر افزوده و محیط رودخانه ها را برای تخم ریزی ماهیان در فصل تخم ریزی نامساعد کرده است. شکار بی رویه آنها در مصّب رودخانه و رَمپ های ایجاد شده برای احداث کنار گذر ساحلی در رامسر نیز محیط زندگی ماهی­های خزر و محل تخم ریزی آنها را ناامن نموده است.

علیرغم اعمال قانون ساخت و ساز در حومه شهرها، تغییر کاربری اراضی و همچنین زحمت و تلاش و پیگیری کارشناسان شهرسازی و بنیاد مسکن و نهادهای ذیربط، متأسفانه رشد قارچ گونه ساختمان­ها و آپارتمان­ها بدون پارکینک کافی در دل جنگل­ها علاوه بر ایجاد غول های سنگی و دیوارهای بتنی از جنس آهن و سیمان که هیچ سنخیتی با طبیعت سرسبز اطراف خود ندارند سبب برهم زدن نمای ظاهری جنگل­های رامسر، باغات کشاورزی و ایجاد مشکلات زیست محیطی نظیر مهار رواناب های سطحی و دفع فاضلاب های خانگی در سطح منطقه شده است.

آلودگی آب و هوا در مناطق جنگلی و افزایش جمعیت ساکن در این مناطق در عرض چند دهه می­تواند چهره طبیعت سرسبز را دستخوش تغییرات بزرگی نماید و درختان جنگلی چند صد ساله را مورد تهدید جدی قرار بدهد و رفته رفته از مقاوت آنها در برابر شرایط نامساعد محیطی بکاهد. این درختان با حرکت خزنده­ای جای خود را به سکونت­گاه­های انسانی داده و ما بعد از چندین سال دیگر نه تنها اثری از آنها نخواهیم دید بلکه با انجام تغییرات آب و هوایی در اثر پدیده جنگل خواری و تغییر کاربری اراضی کشاورزی، شاهد ازبین رفتن فلورگیاهان بومی و فون جانوری و برهم خوردن زنجیره های غذایی و از همه مهمتر عدم تعادل زیستی در این منطقه خواهیم بود. انگار که درخت ها دیگر جایی برای ماندن ندارند و ایستاده می­میرند.

ایران در زمره کشورهایی است که به سرعت به سمت بیابانی شدن در حرکت است و سالانه حدود ۱۰۰ هزار هکتار از جنگل‌ها در معرض نابودی و بیابانی شدن هستند. مناطقی که در معرض خشکی و بیابانی شدن هستند تنها مربوط به مناطق خشک و کم بارش نیستند بلکه مناطق سرسبز و جنگل‌های شمالی کشور هم در خطر بیابانی شدن قرار گرفته اند(شکوری،1401). شاید تا چندین سال دیگر برخی از تغییرات آنقدر شدید اتفاق بیافتند که ما شاهد بیابان شدن جنگل ها در منطقه سرسبز شمال کشور بالاخص رامسر باشیم.

مجمع عمومی ‌سازمان ملل متحد روز ۲۱ مارس (اول فروردين) را به عنوان "روز جهانی جنگل" معرفی کرد تا نقش غیرقابل انکار جنگل‌ها در پایداری سرزمین و شادابی حیات جانوران و گیاهان را برای دولت ها پررنگ تر نماید. پاسداشت این روز جهانی از سال ۲۰۱۳ آغاز شده و هدف بالا بردن سطح آگاهی‌های عمومی نسبت به جنگل ها بوده است(خبرگزاری مهر، 1394).

مردی که در 41 سال یک بیابان را به جنگل تبدیل کرد(زهرا گیان، 1401)

مردم رامسر، شاهد تغییر و برهم خوردن اکوسیستم دریا و جنگل نه تنها بهتر نشدن بلکه بدترشدن آن در هر سال نسبت به سال قبل­تر هستند. رفته رفته از حریم جنگل و باغات کشاورزی و مناطق سرسبز که در زیبایی شهر و ایجاد چشم­اندازها دخالت مستقیم دارند کاسته شده و شهرت جهانی رامسر به واسطه داشتن طبیعت بکر و زیبا زیر سؤال می رود!. شاید روزی برسد با صرف هزینه های هنگفت و گذشت زمانی طولانی هم نتوان اکوسیستم جنگل را به روز اول برگرداند. سازمان جنگل­ها به دلیل کمبود تجهیزات و نیروی انسانی به تنهایی توان مقابله با بیابان زایی را ندارد.

این امر نیازمند اقدام عاجل برای ارائه، ثبت و تصویب طرح­های طبیعت یار نظیر پرورش و انتقال به عرصه از نهال­های جنگلی(بالاخص انجیلی ، لیلکی و شمشاد که در معرض خطر هستند)، انجام امور آبخیزداری و پخش سیلاب، آموزش و همکاری مردم محلی و گردشگران با نگرش توسعه گردشگری پایدار و انجام پروژه­های کارشناسی شده زیست محیطی در اسرع وقت می باشد.



منابع مورد استفاده:

شکوری،م.1401 .عوامل انسانی بیابانی شدن جنگل ها؛ مخرب‌تر از عوامل طبیعی. اداره منابع طبیعی استان گیلان.

خطر بیابان شدن جنگل های ایران. 1394. خبرگزاری مهر.

شریعت نژاد،ش. 1396.سازمان جنگل­ها توان مقابله با بیابان زایی را ندارد.(خبرگزاری گراف).

گیان،ط.1401. مردی که در 41 سال یک بیابان را به جنگل تبدیل کرد.(خبرگزاری شرق).

بدون شرح

https://www.iranhotelonline.com/images/EditorUpload/jungle-dalkhani.jpghttps://www.iranhotelonline.com/images/EditorUpload/jungle-dalkhani.jpg

روستای گردشگری "پُتَک (Potak)

https://s21.picofile.com/file/8442009326/%D8%B1%D9%88%D8%B3%D8%AA%D8%A7%DB%8C_%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%B4%DA%AF%D8%B1%DB%8C_%D9%BE%D8%AA%DA%A9_%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B3%D8%B1.jpg

پتک مرزبان قلمرو کیایی - سماموس

*

سامانیان (۸۱۹–۱۰۰۴ م) دودمانی از امرا و حکمرانان ایرانی[۷] سنی مذهب بود که حدود دو قرن بر بخش‌های بزرگی از ماوراءالنهر با مهر و زمامداری خلفای عباسی حکومت کرد. مرکز این حکومت در خراسان و فرارود بود و در بزرگترین گستره خود، بر تمام افغانستان کنونی و بخش‌های بزرگی از کشورهای امروزی تاجیکستان، ایران، ترکمنستان، ازبکستان، قرقیزستان، قزاقستان و پاکستان فرمان راند.

حکومت سامانی توسط چهار برادر، نوح، احمد، یحیی و الیاس بنیان گذاشته شد. هر کدام از آن‌ها بخشی از سرزمین‌های سامانی را زیر کنترل خود داشتند و به عنوان دست‌نشاندگان عباسیان حکومت می‌کردند. سرانجام در سال ۸۹۲ میلادی، اسماعیل سامانی بعد از این که صفاریان طاهریان را سرنگون کردند، سر عمرولیث صفاری را تقدیم خلیفه کرد و تمام منطقه تحت امر سامانیان طاهریان را به فرمان خلیفه به یک حکمرانی واحد تبدیل کرد،

ادامه نوشته

چهاردهمین اجلاس کنوانسیون رامسر با محوریت تالاب هامون برگزار می شود

چهاردهمین اجلاس کنوانسیون رامسر با محوریت تالاب هامون برگزار می شود

https://www.iribnews.ir/files/fa/news/1401/8/5/8696167_136.jpg

بررسی مسائل مربوط به تالاب های مشترک با نگاه ویژه به تالاب هامون در چهاردهمین اجلاس متعاهدین کنوانسیون رامسر از 14 تا 22 آبان ماه 1401 در شهر ژنو سوییس برگزار می شود.

کنوانسیون رامسر به عنوان مهم‌ترین کنوانسیون بین‌المللی مرتبط با تالاب‌ها در سال ۱۹۷۱ در شهر رامسر شکل گرفت و دبیرخانه آن در حال حاضر در شهر گلاند سوئیس مستقر است. ایران در سال ۱۳۶۴ با تصویب مجلس شورای اسلامی و تائید شورای نگهبان به اعضای رسمی این اجلاس پیوست و هم اکنون ۱۷۲ کشور عضو این کنوانسیون هستند و ۲۴۵۵ تالاب با عنوان رامسر سایت ثبت شده اند که سهم کشور ما ۲۵ تالاب با اهمیت بین المللی است.

گُنجه گاو=مرال = نوعی گوزن جنگلیVUنیاز به حمایت(Cervus canadensis)

از گذشته های دور در جنگلهای انبوه کناره دریای خزر وجود داشت. ببرها خطرناکترین دشمنان آنها به شمار می آمدند. پلنگ، گرگ، خرس قهوه ای نیز از دشمنان این حیوان هستند.صدای منحصر به فرد جنس نر این حیوان در جنگل (بیشتر در فصل جفت گیری)و در نزد اهالی محلی غرب مازندران به "گُرانِه " معروف است. در برخی منابع به آن"گاو کوهی" نیز گفته می شود.

صدای مرال نر به "گاوبانگی" مشهور است که در فصل جفت گیری پاییز در پارک ملی سمنان و پارک های دیگر به گوش می رسد و از جاذبه های گردشگری به شمار می رود که هر ساله افراد زیادی را به سوی خود می کشاند.

شکارچیان با تقلید صدای نرها آن را شکار می کردند.این حیوان اغلب به رنگ قرمز تیره است و نر آن شاخدار است.

در برنامه حفظ توده های بومی در منطقه جنت رودبار(جنده رودبار) و اشکورات جزء گونه های در خطر انقراض قرار گرفته و نسبت به تکثیر و رهاسازی آن در مناطق زیستی خود کارها و مطالعات جامعی انجام شده است و تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.

مرال(ترکی)، گوزن قرمز، یکی از بزرگ‌ترین انواع گوزن است که بومی اروپا، آسیای صغیر، غرب آسیا و آسیای میانه و شمال آفریقا می‌باشد.

در بیشتر منابع قدیمی واپیتی (Cervus canadensis) گوزن بومی شرق آسیا و آمریکای شمالی هم یکی از انواع مرال محسوب می‌شود ولی مطالعات ژنتیکی اخیر آن را گونه‌ای مستقل معرفی کرده‌است. مرال بر اثر فعالیت‌های انسانی به کشورهای دیگری چون آرژانتین، استرالیا و نیوزیلند هم وارد شده و به جهت آسیبی که به حیات وحش بومی این مناطق وارد کرده در فهرست بدترین ۱۰۰ گونه مهاجم دنیا قرار دارد.

وزن جنس نر این حیوان به‌طور میانگین ۱۶۰ تا ۲۴۰ کیلوگرم، طول بدن ۱۷۰ تا ۲۳۰ سانتی‌متر است. در جنس ماده وزن بین ۱۲۰ تا ۱۷۰ کیلوگرم و طول بدن ۱۶۰ تا ۲۱۰ سانتی‌متر است. ارتفاع در ناحیه شانه ۱۰۵ تا ۱۲۰ سانتی متر و دم حدود ۱۲ تا ۱۹ سانتی‌متر است.

نابودی باغشهر رامسر و خبرهای "مشتی آقا دروغ"

https://cdn.isna.ir/d/off-old/Mazandaran/Files/News/Image/139610/33283.jpg

به اعتقاد کارشناسان میراث فرهنگی، شهرسازی‌ نوین و ساخت و ساز‌های گسترده، شهرهایی را که از معماری باغ‌شهر برخوردار هستند بشدت در معرض آسیب قرار داده است. به عنوان نمونه الگوی معماری شهرهای بم، رامسر و میبد که به عنوان باغ شهر مطرح است، چند سالی است به‌دلیل ارزش افزوده زمین‌ و ساخت و سازهای انبوه در حال نابودی است.(منبع: http://bamiha.ir/1392/12/09/).

طراحی الگوی باغشهر هتل رامسر جهت زنده سازی هندسه باغ های ایرانی

تنها راه برون رفت رامسر از بیکاری و ایجاد اشتغال، توسعه همه جانبه صنعت گردشگری است.

رامسر، هاب گردشگری استان مازندران

طرح آمایش گردشگری رامسر

توریسم مذهبی (Religious Tourism)

https://s24.picofile.com/file/8453423150/jpeg_%DA%AF%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%B4_%D9%85%D8%B0%D8%A7%D9%87%D8%A8_%D8%AF%D8%B1_%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86_2010.jpg

در سال ۲۰۱۰ میلادی، آیین مسیحیت با گسترش در ۳۳٪ نوع بشر، بیشترین گسترش را روی کره خاکی دارد، و پس از آن اسلام با گسترش ۲۱٪، بی‌دینی با گسترش ۱۶٪ و آیین هندو با گسترش ۱۴٪ در حال افزایش هستند.

*توریسم مذهبی

توریسم مذهبی، عبارت است از بازدید گردشگران (با تعریف ویژه جهانگردی) از اماکن مقدس نظیر زیارتگاه­ها؛ مقبره امامزاده­ها و نظایر آنها .

*توریست مذهبی

گردشگرانی فرهنگی هستند كه برای زیارت اماكن، آثار، یادمان های مذهبی، انجام اعمال مذهبی و دینی، ترویج و آموزش و گذران اوقات فراغت به مكان­ها و مراكز مذهبی جهان سفر می­كنند(دكتر علی رحیم پور، 1375).

دریافت مقاله:

گردشگری مذهبی، فرصتی برای فرمانداران و ده یاران

چاپ کتاب " سُماموس"

https://s25.picofile.com/file/8452193318/IMG_20220810_WA0010.jpg

http://espilat.com/new/wp-content/uploads/2015/05/IMG_1134.jpg

چکاد سوماموس یا سماموس دارای چهار قله است که بلندترین آن در غرب قرار دارد. قله‌های شرقی آن شامل سرخ تله و قله زلزلان دشت و سه برار رژه (رجه) است. به نظر می‌رسد که نام این شرقی‌ترین بخش نام خاص و ویژهٔ آن نباشد، بلکه اشارهٔ مردم جورده (جواهرده کنونی، چون جورده در برابر جیرده به معنای بالا ده‌است) رامسر به سه قله‌ است، زیرا رژه یا رجه در زبان محلی به معنای قله و ردیف یا ایستاده و به نظم درآمده نیز به کار رفته‌است ∗ که در این صورت به معنای سه برادری است که ردیف و در کنار هم به رژه ایستاده‌اند؛ بنابراین کاری که برخی انجام می‌دهند و بر سر یکی از قله سه نماد سنگی و ردیف می‌سازند، مفهوم درستی پیدا نمی‌کند. بر این پایه‌است که برخی بر این باورند که مردم جواهرده با اشاره به سه قله و چکاد شرقی سماموس یعنی قله‌هایی که از جورده به چشم می‌آید و کاربرد نام سه برار رژه این سه چکاد سماموس را اراده می‌کنند.

گیلان جان، ایلمیلی سورخ ِ قبایه سُماموس تی چومه، دؤلفک تی پایه

هزاران گب داره تی کاس ِ دریا بنازم تی چومه، تی دست و پایه

م.مَندج.

برنامه رادیو رامسر(شماره 54)- محرم در رامسر

https://s25.picofile.com/file/8451969718/%D8%B1%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D9%88_%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B3%D8%B1_%D8%A8%D8%B4%D9%85%D8%A7%D8%B1%D9%87_54_%D9%85%D8%AD%D8%B1%D9%85_%D8%AF%D8%B1_%D8%B1%D8%A7%D9%85%D8%B3%D8%B1.jpg