غروب ایلمیلی
http://dc772.4shared.com/img/FUG311tjce/s7/14d93efa650/IMG_6689?async&rand=0.5150409597381033
غروب ایلمیلی
هَنده بهار را دَکتِه
*باز هم بهار از راه رسید.
مِن دامان چُم، ورفَ رِه آو بابا!
*چشم جنگل من دامان برای دیدن برف آب شد و نابینا شد.
دِ هِسَّنِ میجال نی یَه، وَنِه دَرشان
*دیگر زمان ماندن نیست، باید رفت.
رامسر یِه موشت آهین و سیمان چنگ مَن اسیره، دِ آو بِمَه جنگل بابُرده!
*رامسر میان مشتی آهن و سیمان اسیر شد، دیگر آب آمد و جنگل را با خود برد!
شاید امسال شاید چند سال دیگر اونم بَنه بامُرده!
*شاید امسال شاید چند سال دیگر او(جنگل) هم مرد!
هرکی به فکر خویشه کوسا به فکر ریشه نه ریشه!
*هرکس به فکر خویشتن و آدم بی ریش فکر ریش خودش است نه به فکر ریشه خود.
دریا دِ صَفا نداره، دونیا هِچ کَس رِه وفا نداره
*دریا دیگر صفا ندارد، دنیا برای هیچ کس وفا ندارد.
دِ سُماموس هم وی گردن دار سر نی یَه با، جیر بِمَه(جاده بوشا)
*دیگر سماموس هم که گردنش را بالا می گرفت سرش پایین آمد(جاده کشیدند).
پئز گرم باد دِ زوکو نوکونِه
*دیگر بادگرم پاییزی نعره نمی زند.
تا کِری شان خُشکا باشِن
*تا سرخس ها خشک شوند.
تا بهارسال دیگر هنده سُردِنَگه مُثان از خاک سر راسا کونِن
*تا سال دیگر بهار باز هم مثل توت فرنگی محلی سر از خاک بیرون آورند.
اُشکوری شان، سخت سری شان یکی بابان
*اشکوری ها و سخت سری ها همراه شدند.
هر دو تَه یِه ساز زَنِن، ساز شان!
*هر دو یک ساز می زنند، ساز رفتن!
سخت سری یِه موشت آدم وَکِتِن همه دَرشان!
*سخت سری ها مثل توده مردم همه رفتند!
دِ ایجه اوجه، همه جاردونیا بُشان!
*دیگر اینجا و آنجا به همه جای دنیا رفتند!
غریبه بِمَه بِه ز آشنا، همه جارِ منزل بوکوردن!
*غریبه آمد بهتر از آشنا، در همه جا منزل گزیدند.
ایلمیلی جان! تی قلب پاره پاره بوکوردن وی دل تیردار گِل بَدَن
*ایلمیلی جان ! قلب تو را پاره پاره کرده و تیر چراغ برق در آن نشاندند.
ابرشان خوشته رایَه کَژ کانِن(2)
*ابرها راه خود را کج می کنند(2)
همه جار کِلاچ دار سر نیشتِه
*همه جا کلاغ ها روی درخت نشسته اند.
د بهار دِل کَرکَر بلبل ، خوانده نوتونِه!
*دیگر بلبل هزار دستان در بهار نمی تواند بخواند.
ترمی بُنِه فرقی بین آدم و دیو نی یَه
*در زیر مه فرقی بین آدم و دیو نیست.
ایلمیلی! ایلمیلی جان!
روز و شوب فرقی مِرَه ندارِه! روز هم مِرَرِه تِریکه!
*دیگر فرقی بین روز و شب برایم نیست! روز هم (مثل شب) برایم تاریک شده است!
می شهرآسمان دِل، دِ یِه ستاره هم دِنی یَه!
*در آسمان شهر من یک ستاره هم دیگر نیست!
محمد ولی تکاسی
28 تیرماه 1395
	  "رامسر شهری آرمیده میان جنگل سبز و دریای آبی است پاسش بداریم و در حفظ آن کوشا باشیم"