https://images.kojaro.com/2021/4/23840dcd-83c7-481b-960a-d6d46f34b58f.jpg

غروب ایلمیلی 1
هَنده بهار را دَکتِه
*باز هم بهار از راه رسید.
مِن دامان چُم، ورفَ رِه آو بابا!
*چشم جنگل من دامان برای دیدن برف آب شد و نابینا شد.
دِ هِسَّنِ میجال نی یَه، وَنِه دَرشان
*دیگر زمان ماندن نیست، باید رفت.
رامسر یِه موشت آهین و سیمان چِنگ مَن اسیره، دِ آو بِمَه دامانِ بابُرده!
*رامسر میان مشتی آهن و سیمان اسیر شد، دیگر آب آمد و جنگل را با خود برد!
شاید امسال شاید چند سال دیگر اونم بَنه بامُرده!
*شاید امسال شاید چند سال دیگر او)جنگل( هم مرد!
هرکی به فکر خویشه کوسا به فکر ریشه، نه ریشه!
*هرکس به فکر خویشتن و آدم بی ریش فکر ریش خودش است نه به فکر ریشه خود.
دریا دِ صَفا نداره، دونیا هِچ کَس رِه وفا نداره
*دریا دیگر صفا ندارد، دنیا برای هیچ کس وفا ندارد.
دِ سُماموس هم وی گردن دار سر نی یَه با، جیر بِمَه)جاده بوشا(
*دیگر سماموس هم که گردنش را بالا می گرفت سرش پایین آمد)جاده کشیدند(.
پئز گرم باد دِ زوکو نوکونِه تا کِری شان خُشکا باشِن
*دیگر بادگرم پاییزی نعره نمی زند. تا سرخس ها خشک شوند.
تا بهارسال دیگر هنده سُردِنَگه مُثان از خاک سر راسا کونِن
*تا سال دیگر بهار باز هم مثل توت فرنگی محلی سر از خاک بیرون آورند.
اُشکوری شان، سخت سری شان یکی بابان
*اشکوری ها و سخت سری ها همراه شدند.
هر دو تَه یِه ساز زَنِن، ساز شان!
*هر دو یک ساز می زنند، ساز رفتن!
سخت سری یِه موشت آدم وَکِتِن همه دَرشان!
*سخت سری ها مثل توده مردم همه رفتند!
دِ ایجه اوجه، همه جاردونیا بُشان!
*دیگر اینجا و آنجا به همه جای دنیا رفتند!
غریبه بِمَه بِه ز آشنا، همه جارِ منزل بوکوردن!
*غریبه آمد بهتر از آشنا، در همه جا منزل گزیدند.
ایلمیلی جان! تی قلب پاره پاره بوکوردن وی دل تیردار گِل بَدَن
*ایلمیلی جان ! قلب تو را پاره پاره کرده و تیر چراغ برق در آن نشاندند.
) ابرشان خوشته رایَه کَژ کانِن) 2
) *ابرها راه خود را کج میکنند) 2
همه جار کِلاچ دار سر نیشتِه
*همه جا کلاغ ها روی درخت نشسته اند.
د بهار دِل کَرکَر بلبل، خوانده نوتونِه!
*دیگر بلبل هزار دستان در بهار نمیتواند بخواند
ترمی بُنِه فرقی بین آدم و دیو نی یَه!
*در زیر مه فرقی بین آدم و دیو نیست!.
ایلمیلی! ایلمیلی جان!
روز و شوب فرقی مِرَه ندارِه! روز هم مِرَرِه تِریکه!
*دیگر فرقی بین روز و شب برایم نیست! روز هم )مثل شب( برایم تاریک شده است!
می شهرآسمان دِل، دِ یِه ستاره هم نمانسه تا سو سو بزنه!
*در آسمان شهر من دیگر یک ستاره هم نمانده تا کورسویی بدهد!
                                 ( محمد ولی تکاسی) 22 تیرماه 1931

منبع: کتاب زمزمه های گیل مازی و گیل گالشی)نگاهی به ترانه های شفاهی منطقه رامسر و حومه(- 8931 ، نشر فرهنگ.

1 - ایلمیلی یکی از کوههای بلند شهرستان رامسر در کمتر از یک کیلومتر فاصله از دریاست. با نصب تله کابین بر روی آن و ایجاد امکانات رفاهی یکی از جاذبه های توریستی شهرستان توسط بخش خصوصی به شمار می آید. بقول مرحوم حسن رحیمیان کوه بلند ایلمیلی و کوه مارکوه همچون دو بال زرین رامسر هستند که بر تاریخ گهربار منطقه سخت سر گواهی می دهند.