1-     اَزَ  ابرِ شمشیر زَنِه

ابر را شمشیر می زند.

کنایه: عصبانیت، گران گفتن قیمت چیزی، صحبت ها و حرفهای غیر واقعی گفتن.

یادآوری:

1-     وی کوچِه کِشِ آسمان گَرِه

2-     وی دولِ  باد  وروشِه

3-     وی فلیک توپاج آسمان گَرِه 

 

2- ایجه خانه  حسنِ    هرکی بِیَه خاسِنِ

اینجا خانه حسن است هر کسی بیاید می خوابد.

کنایه: تنبلی و بیکاری، تکان نخوردن

یادآوری:

1-بگوتِن کاسِه بِیَر  بگوتِه می کلاه کاسَه

2-ایجه آفتاوِه   سایه خودش آیَه

اینجا آفتاب است و سایه خودش می آید.

 

3-آه صفی الله دِنی با(دنی یَه)

کنایه: خالی بودن، تهی شدن آذوقه

یادآوری:

1-     اُسبُج(کک)  واز کُردِه

2-    وی آسمان دل  یِه ستاره دنی با(نداشتِه)

3- دُسُو سون بَدِه نیا با (نیَه)

 

4-وانِ کِرِه=وانکِرِه

کنایه:  بی عاره، قالی کرمانِه

یادآوری:

1-     خوب بُمانِسِه

2-     روز به روز ویشتَه ترقّی کانِه(خوش چهره)

 

5-دیو دیوِ گُرِ کُرده(کانِه)

دیو، دیو را صدا می کرد.

کنایه: محل خلوت، سکوت جنگل

یادآوری:

1-     اَنا مَنا گُرِه نوکانِه(نوکوردِه)

2-     دال  (لاشخور)  پَر نَزَه(نزنِه)

 

 

6- سگ  کله پاچه دَارِه(بِدَه سگ کله پاچه داشتِه بو)

سگ کلّه پاچه دارد.

کنایه: مشغول شدن(کردن) و سرگرم کاری شدن( بودن)

یادآوری:

1- بِدَه وی سر   گَرم باشِه(بُو)

 

7- تی دسِ دابوسی می پایَه

دست تو و پای من را ببندی!!!!

کنایه: دیدن غذای خوشمزه و سفره رنگین

 

8-پَتُر چی دارِه  دو تَه خایِه

مورچه چه دارد دو تا بیضه

کنایه: مال و منال و ثروت اندک


9- خودشِه مال محکم بِدار هَمساده دُز  نگیر(این زبانزد فارسی است)

مال خود را محکم نگهدار همسایه ات را دزد نگیر.

کنایه: دقت در مواظبت از اموال شخصی

 

10- خوشتِه کینِ کیلی یَه چنگ هَدَه(چِنگََدَه)

کلید ماتحت خود را از دست داد.

کنایه: اسهال

یادآوری:

1-     وی پیچ و بَست شُلا با

2-     قفل و بَست ندارِه