رامسر شهر دریا وجنگلTourism City

پشتِ سوبيل پُلا دانه وره = کمی برنج پشت سبیلت چسبیده

یا اصطلاحاً به رمز می گویند: بلبل به شاخه گل نشست

قصه مثل :

در زمان قِديم هر كُتام از خان ها خُوشتره يك نوكر مخصوص دَشتِن . روزي يكي از خان ها يك مهماني راه دينگَتِه و همه خان هاي آبادي هاي اطراف رِ دعوت هُكُرده . موقع ظهر كه بابا ، سفره بينگَتِن و هَمَگِه پُلا هَدَن . بعد از خوردِن پُلا ، چند تَه پُلادانه كه ايدام وَرِبا به پشت سُوبيل يكي از خان ها دَچكِس و خودِ خان نفهمسِه ، اما اونِ نوكر كه دمِ در حاضر با ، متوجه وَكِت كه چند ته پُلادانه اربابِ سوبيلِ پشتِ وَرِه . يك دفعه صدا بزه آقا آقا . خانشان همه سر راسِيتِن نوكر نيگاه باكُردِن . نوكر رو هُكُردِه به خوشتِه خانِ  با صداي بلند بگوته (به فارسي) بلبل به شاخه گل نشست . وقتي اين حرفه بَزه ، خان بفهمسِه كه مونظور چيه و خوشته لَب و پشتِ سوبيله پاك هُكُرده . اما بقيه خان ها تعجب باكُردِن كه اين نوكر عجب حرف قشنگي بَزَه . خوشته ارباب سربلند هكرده . حالا اين خان خوشته نوكره از پيش بُگُوته با يا نه ، خلاصه آن مجلس مِيِن حسابي معروف وَكِته.

بعد از چند دقيقه يكي از خان ها خَسِه بُشِه مستراح ، وي نوكر هم وي همرِه تا دمِ درِ مستراح باشا . وقتي نوكر آفتابه آب داكُرده تا بابُره خوشته ارباب رَ ، خان ، همان مستراح مِيِن اين حرفِ خوشته نوكرِ بَزَه و بُگُوتِه بِيدِي امروز فلانِكَسِ نوكر چه حرف خوبي بَزَه ، خوشته ارباب سربلند هكرده . شَمِه نوكر نِيِن خا . نوكر آونه كه اونجور حرف بلدِ بِي بَزنه . اِسِه خوب گوش باكُن بِن مو چي  گُونُم . هفته ديگر مو خَنُم هَمَگِه دعوت باكُنُم . وقتي خانِشان همه بُمَون مي خانه ، پُلاخُوري مُقِع مو همين كارهِ كانُم و چند تا پُلادانه مي لب و سوبيل وُوسَنُم بعد تو همين حرف بزن تا مو هم سربلند وَكُم . نوكر هم قبول هكرده تا روز دعوت وَكِتِه . تمام خان ها بُمَن و مُقِع صِلاتِ ظهر ، غذا رِ بِيَردِن و خانشان شروع هكردن به خوردن غذا . در همين مِيِن خان ، يعني صاحب خانه يك مقدار پُلادانه خوشته لب و سوبيله دَچكَندَنَه ، وقتي پلاخوري تُمام بابا ، انتظار دَشتِه وي نوكر همان حرفه بَزِنِه ، اما نوكر آن حرفِ ياد هكرده و هرچي خَنِه آن گب وِرِه ياد بِيَه نُتُونِه . ارباب بُندَركِه نوكرهِ نِيَه كانه كه باگُو ، خلاصه نوكر نتونسته بگو تا اينكه يدَفِه صدا بزه آقا آقا ، تمام خان ها وِگَرِسِن نوكر نِيَه باكُردن ، بِيدَن نوكرِ صاحب خانيَه . بعد نوكر بگُوت : آقا آن حرفي كه مستراح مِيَن مِرِه بگُوتي بِي ، تي سوبيل پُشته وَرِه اونه پاك هاكُن . وقتي دِباخِه خانِشان اين حرف بُوشنُووِسِن بَزَن زير خنده . صاحب خانه از خجالت سر جيرَنگِتِه و وقتي مهمانشان باشان خوشته نوكر از خانه بيرون هاكرده.